Esta obra de Federico Mayor Zaragoza e María Novo aborda en clave poética a situación de crise global que sofre o planeta e que afecta á nosa historia persoal e colectiva.
Nunha secuencia de poemas a dúas voces, os autores reflexionan sobre o que se esborralla e o que pretende aprisionar a nosa liberdade mediante o medo, pero tamén sobre a necesidade de construír a resistencia, de volver situar a vida no centro das nosas sociedades, de abrazar o compromiso que mobiliza as utopías e dá sentido á vida.
Nunha secuencia de poemas a dúas voces, os autores reflexionan sobre o que se esborralla e o que pretende aprisionar a nosa liberdade mediante o medo, pero tamén sobre a necesidade de construír a resistencia, de volver situar a vida no centro das nosas sociedades, de abrazar o compromiso que mobiliza as utopías e dá sentido á vida.
No hay comentarios:
Publicar un comentario