viernes, 31 de enero de 2014

Un fermoso agasallo "poético" de Brais

   

 Veño de descubrir no blog "Embrema Branco" de Brais Rey (4º de ESO do IES de Poio) este fermoso poema que compuxo en homenaxe ao noso proxecto poético.

Enredando versos


Aquí estou enredando versos,
coma unha vella que enreda lá.

Aquí estou construíndo verbas,
coma un pequeno arquitecto con bloques de madeira.

Aquí estou remexendo tinta,
coma unha lura do mar.

Aquí estou navegando nas palabras,
coma un mariño dos que non quedan.

Aquí estou enredando versos,
porque descubrín o seu son.


(Poema composto en homenaxe ao proxecto poético enredando versos.)

"Embrema branco": poesía sinxela e doce para pequenos momentos coma el mesmo a define:


Moitas grazas Brais e a seguir "Enredando versos.

jueves, 2 de enero de 2014

Xaneiro nos versos de Ana Mª Fernández



Ana María Fernández naceu en Palma de Mallorca en 1949 pero vive na Coruña desde o ano 1967. É mestra e, xunto co seu home Xoán Babarro, é autora dos primeiros textos modernos para a aprendizaxe do galego. Recibiu o Premio Lazarillo de creación literaria por Amar e outros verbos. A súa obra O país de amarnos figurou na lista de honor da IBBY do 2006.

No eido da poesía ten publicado os seguintes poemarios:

  • Poemas que cantou o grilo http://www.filix.org/auto/poemasque.html



  • TRES PAXES E TRES REIS
    SUMAN SEIS

    Paxe 1
    Traemos lembranzas
    de moitos lugares.
    Saltamos montañas,
    cruzamos os mares
    e, por fin, chegamos
    hoxe, con ledicia,
    á fermosa terra
    da verde Galicia.

    Paxe 2
    Vexo que, nas cartas,
    pedistes regalos
    e os Reis, que vos queren,
    andan a buscalos:
    bicis e bonecos,
    disfraces, patíns,
    xogos e máis xogos,
    botas e botíns…

    Paxe 3
    E aquí están os Magos
    facendo camiños.
    Chegan dende Oriente
    detrás do solpor,
    e seguen contentos,
    pasiño a pasiño,
    mirando arredor.
    Transportan regalos
    nun saco de nube,
    saúdos quentiños
    dos raios do sol,
    e veñen seguindo
    ronseis dunha estrela
    que anuncia o Amor.
    Son tempos de xogos,
    de paz, de alegrías.
    Son tempos de enredos
    e mais de lecer.
    E os Magos xa falan
    a lingua da terra
    que van percorrer.



     Paxe 1 
    Ola, Rei Melchor, o de capa
    dourada!
    Que traes para a xente, que
    está ilusionada?
    Melchor
    Libros fermosos, cancións, adiviñas,
    contos e lendas dos vosos avós,
    para que soen en lingua galega
    o verso e a voz.

    Paxe 2
    Ola, Rei Gaspar, o do rexo camelo!
    Que traes nese cofre que dá gusto velo?
    Gaspar
    Eu traio envoltos na néboa saudosa
    grandes tesouros de ouro e coral,
    barcos piratas, fragatas, veleiros,
    castelos de sal.

    Paxe 3
    E ti Baltasar, dos Reis, o terceiro,
    cal agasallo é máis gaioleiro?
    Baltasar
    Son todos lindos, a cal máis bonito;
    enredos con maxia, para celebrar,
    xogos de mesa, de armar, de consolas,
    e algún paquetiño de risas e paz.
    Todos
    Pois xuntos berremos, que o Mundo nos sinta,
    que viva o Nadal! 

    O libro dos Reis Magos. Xunta de Galicia.

ENVELLECER

Mira os avós.
Antes eran máis grandes,
máis altos,
máis anchos...
pero devecen coma as follas sen zume.

Aseguran que o tempo é o único culpable,
un furtivo que chega cos dentes afiados
a cravárselles no rostro
mentres dormen
mentres botan farangullas ás pombas dos xardíns
ou xogan coma nenos.

A miúdo falan de vidas que pasaron
e argallan historias,
ao quentaren as mans
sobre a seda dos lumes.

Os avós envellecen devagar,
pero ninguén pode arrincarlles o sorriso,
porque gardan
o segredo do futuro,
máis alá dos seus ollos pequenos. Amar e outros verbos.




AMAR
O amor florece desde dentro,
en primeira persoa,
e medra coma irmanciño novo,
que gabea polos rostros
e polas mans da xente...
o amor fai ancho o sorriso,
como un peirao xigante
onde atracan os barcos
cargados de alegrías,
e arrodéase de flores,
de paxaros,
de nubes de algodón
e atardeceres de azucre.

O amor converte o peito
nunha praza
onde viven os saúdos,
coas apertas e os regalos,
onde caben os nenos
que habitan os domingos
e comen chocolate
e rin fóra das sombras.  Amar e outros verbos



Un día de tantos,

  podo perderme entre estas rúas
  onde, do sol,
  non chega unha noticia,
  onde medra
  a podremia e o caruncho
  ata nas pedras,
  onde agachan a cabeza
  os que máis sofren.

Podo perderme
  no insubmiso canellón
  que o tempo ggreta
  entre casa e casa,
  arrecendo a comida
  e humidade,
  onde non sobreviviron as cantigas,
  onde arañas de oito dedos
  comen carne tras das portas
  e aderrita dos labios
  se concreta
  en frío, soidade,
  abraio e burla.

Entón, sen dicires unha palabra,
  sen tocarme,
  só coa estrela dos teus ollos,
  lembrarei todo o ceo.


O país de amarnos