lunes, 10 de marzo de 2014

Luna Miguel

A nosa poeta do mes de marzo en lingua castelá é Luna Miguel, madrileña de nacemento, aínda que na actualidade vive en Bracelona. Con tan só 23 anos traballa entre o periodismo e a edición e ten publicados con autoría propia varios libros de poemas:
  • Estar enfermo (2010) 
  • Poetry is not dead (2010)
  • Pensamientos estériles (2011)
  • La tumba del marinero (2013)
É como editora as antoloxías:
  • Tenían veinte años y estaban locos  
  • Sangrantes 
  • Vomit
Dende os quince anos mantén un blog: www.lunamiguel.com/
 
Unha mostra da súa poesía:

MAMÁ MANDA Y LUNA OBEDECE

Repite: no responderé al teléfono si papá y mamá han salido fuera.
No responderé.

Repite: no hablaré con desconocidos al acabar el colegio.
No hablaré.

Repite: no pegaré los mocos debajo de la mesa.
No pegaré los mocos.

Repite: la ropa se dobla.
Se dobla.

No se desordena.
No se desordena.

Los juguetes se recogen antes de acostarme. Los dientes se lavan tras cada comida.
Los juguetes se lavan. La comidas se acuestan.

Repite: no volveré a escupir las lentejas.
No volveré a escupir las lentejas.

Me portaré bien.
Me portaré muy bien.

Sacaré muy buenas notas.
Aprobaré.

Repite: no diré palabras feas.
No diré culo, no diré capullo, no diré jopé, no diré cáncer.

Repite: papá y mamá siempre me cuidarán.
Siempre cuidaré a mi padre y a mi madre.

No os daré sustos.
Os ocultaré lo malo.

No tomaré drogas.
Os ocultaré estos ojos. Os ocultaré estas manos. Os cuidaré con estos ojos y con estas manos. Os cuidaré siempre aunque el culo, el jopé, el capullo y el cáncer.

Repite: no tendré miedo.
Repite: no tendré miedo.

No lo tendré.
Repite.

No tendré miedo.


MAL

Ni siquiera sé si me imaginas.

¿Me imaginas? Dímelo.

Dímelo. ¿Me imaginas
desnuda
desabotonada
detestable
me imaginas?

¿Piensas en mí cada noche?

¿Piensas en mí
como yo pienso en la muerte
en el mar
en las lúbricas golondrinas
cada noche?

Existo, entonces,
luego tiemblo.

Existo, entonces,
luego odio.

Existo, entonces.
Todo puede hacerme daño.


SAILOR'S GRAVE

Pacté con mi madre un tatuaje en el cuello.
Las dos compartiríamos marca,
las dos,
el sello de la tinta que nos une.

Sin embargo ahora
una cicatriz en el lugar íntimo
separa nuestras nucas para siempre.



Porque cuando era pequeña mi madre solo me cantaba a los clásicos poema incluido en La tumba del marinero na propia voz da autora:

 

  

No hay comentarios:

Publicar un comentario