jueves, 31 de octubre de 2013

EN NOVEMBRO CON ELVIRA RIVEIRO TOBÍO

 CON ELVIRA RIVEIRO TOBÍO


Elvira Riveiro Tobío dinos, na autobiografía que publicou na web da AELG, da súa vocación poética temperá:
"A miña inclinación á arte poética vén de tan lonxe que non me imaxino sen ela"
Tamén nos comenta que a súa poesía está moi vinculada a Internet e o seu gosto pola poesía visual:
"Comecei dándome a coñecer en diferentes páxinas web e en publicacións periódicas e colectivas até que en 2005 decidín que xa era hora de dar ao prelo un libro enteiro da miña autoría. Saíu na coidada colección Tambo de poesía da Deputación Provincial e titulouse Andar ao leu. No mesmo ano saíu Arxilosa, na colección Hipocampo(...) 
En ningunha desas dúas obras se inclúen poemas visuais, unha vertente á que lle teño dedicado ultimamente bastante tempo e da que aparecen mostras nalgúns sitios web, como no visualobxectual, recuncho no que vou gardando fundamentalmente obra allea proveniente de diferentes lugares do mundo"
A súa obra na web aparece en diferentes páxinas:













                              porque eu era unha nena

                              e chorei tanto

                              coma o día que asfaltaron o camiño

                              e xa non se podían enterrar as catiuscas no xabre lamacento

                              e cubriron con piche a casa do grilo que cantaba sempre á tarde

                              para escarnio de toda a caste principesca dos ortópteros

                              e foi un ano que houbo

                              superávit de serradela e desconsolo





                                       21 de marzo

                                       atroz o cometido do espello
                                       a ollada escrutadora
                                       teimoso o zoom impertinente

                                       espelliño asasino máxico
                                       quen non mente?
                                       espelliño olláparo asegura
                                       que se me abren sucos de versos en ruínas pola cara
                                       sinais do seu silencio no fondo da garganta

                                       é o día mundial da poesía
                                       e eu cos poemas
                                       rebentándome as tripas


No hay comentarios:

Publicar un comentario