domingo, 4 de mayo de 2014

Serxio Iglesias: un poeta para o mes de maio.


No mes de maio queremos achegarnos á poesía da Costa da Morte e ao seu poeta SERXIO IGLESIAS. Aínda que nado en Bos Aires forma parte do Batallón Literario da Costa da Morte coma a nosa querida María Mado. Escoitámolo recitando os seus poemas por vez primeira na librería Porta XIII en Vila Nova da Cerveira e impresionounos a sonoridade e a forza dos seus versos.
Comeza os seus camiños líricos nos anos 90 formando parte do colectivo Ronseltz (xunto con Xavier Cordal e Manuel Cortés) co poemario colectivo Unicornio de cenorias que cabalgas so sábados (1994), mostránse irreverentes cos clásicos e mesmo parodian a lírica medieval.

" Novoneyra, reflexionando,
perde o taxi por non estar 
atento..."
(Novoneyra en Nova York)

Individualmente publicou os seguintes poemarios: 
Poética:

A un narrador nunca se lle pide que redefina o xénero.

O panadeiro amasa (fariña, auga, lévedo e sal) e fai o pan.

As autopoéticas son cursis e van preñadas de engolamento estéril.

O poema é porque é en si.

E de cando en vez sae do forno poema de pantrigo.

                                               Rostro:
                                                          un lugar chamado aquel sitio
                                                       con secretas pinceladas nos recantos
                                                       voces que veñen e van na travesía
                   e bramidos nus nos buratos
                                       das esponxas

                 unha praia chamada rostro

          na amnesia dos vivos
           perdura o sal de labios tolleitos
       ollares de esguello
       e roupas de gato
             naquel sitio alcumado lugar
      a vella pousa o cu octoxenario
     no tallo de mirar cara á fóra
                                                       no mar do rostro
......................................................



participa do noso fracaso

a acubíllate hipodérmico

pola alma toda

fálalle ao alento

do encanto da boca espesa

do peso dos brazos

dun cisne que afogamos

con orballo de limón

principio a principio

a lume lento


como un segredo ao mundo

míntelle do que ves


os ollos

nos zapatos

orgullo

 de Métodos para afogar un cisne.

( Os poemas proceden da páxina da BVG e de As escollas electivas).

O grupo Xardín desordenado ten musicado os seu poema " Os malos sen revólver" de Métodos para afogar un cisne

 

No hay comentarios:

Publicar un comentario